Jan Brzechwa "På boden"

Na stra­ga­nie w dzień tar­go­wy
Sådan er de samtaler, du hører:

„Może pan się o mnie oprze,
Herren så falmer, panie koprze.”

"Nå, ikke så mærkeligt, mój szczy­pior­ku,
Leżę tu­taj już od wtor­ku!”

Rze­cze na to ka­la­rep­ka:
„Spójrz na rze­pę – ta jest krzep­ka!”

Groch po brzusz­ku rze­pę kle­pie:
"Hvordan har du det, rzepo? Coraz lepiej?”

„Dzięki, dzięki, panie grochu,
Ja­koś żyje się po tro­chu.

Lecz pie­trusz­ka – z tą jest go­rzej:
Blada, chuda, kan ikke sove. "

„A to fe­ler” –

Westchnął sælger.

Bu­rak stro­ni od ce­bu­li,
Og løget føltes tæt på ham:

"Min Buraku, mój czer­wo­ny,
Kunne du ikke tænke dig sådan en kone??”

Burak Tylko nos zatyka:
"Kom nu, frue, gå tidligere.",

Jeg vil have en rødbedekone,
For foran dig græder de alle sammen."

„A to fe­ler” –
Westchnął sælger.

Pludselig høres bønnens stemme:
"Hvor skal du heroppe??!”

"Vær ikke så god ved mig" -
Rosenkål er det samme.

„Widzieliście, hvilket blod!"-
Guleroden er ridset.

”Lad kålen dømme os!”
„Co, kapusta?! Glowa pusta?!”

En kapusta rzecze smutnie:
„Jeg er drøj, po co kłót­nie,

Hvorfor dine dumme skænderier,
Wnet i tak zgi­nie­my w zu­pie!”

„A to fe­ler” –
Westchnął sælger.