Jan Brzechwa "Á básnum"

Na stra­ga­nie w dzień tar­go­wy
Svona eru samtölin sem maður heyrir:

„Może pan się o mnie oprze,
Drottinn dofnar svo, panie koprze.”

„Jæja, engin furða, mój szczy­pior­ku,
Leżę tu­taj już od wtor­ku!“

Rze­cze na to ka­la­rep­ka:
„Spójrz na rze­pę – ta jest krzep­ka!“

Groch po brzusz­ku rze­pę kle­pie:
"Hvernig hefurðu það, rzepo? Coraz lepiej?“

„Dzięki, dzięki, panie grochu,
Ja­koś żyje się po tro­chu.

Lecz pie­trusz­ka – z tą jest go­rzej:
Blaða, chuda, get ekki sofið. "

„A to fe­ler” –

Westchnął seljandi.

Bu­rak stro­ni od ce­bu­li,
Og laukurinn fannst nálægt honum:

„Búraku minn, mój czer­wo­ny,
Myndirðu ekki vilja svona konu??“

Burak Tylko nos zatyka:
"Komdu, frú, farðu fyrr.",

Mig langar í rauðrófukonu,
Vegna þess að fyrir framan þig gráta þeir allir."

„A to fe­ler” –
Westchnął seljandi.

Allt í einu heyrist rödd baunarinnar:
„Hvert ertu að fara hingað upp??!“

"Vertu ekki svona frábær við mig" -
Rósakál er eins.

„Widzieliście, hvaða blóð!”-
Gulrótin er rispuð.

„Látið kálið dæma okkur!“
„Co, kapusta?! Glowa pusta?!“

A kapusta rzecze smutnie:
„Ég drasl, po co kłót­nie,

Hvers vegna heimskulegar deilur þínar,
Wnet i tak zgi­nie­my w zu­pie!“

„A to fe­ler” –
Westchnął seljandi.